In de derde bron zit alle relevante data met betrekking tot de objecten van exploitanten die participeren in het BRO. Dit zijn er in totaal ruim 65.000 variërend van A0 formaat tot zeer grote schermen/masten langs de snelweg, vlakken in bushokjes, vrijstaand straatmeubilair, vlakken op bussen en trams en uiteraard steeds meer digitale schermen in klein of groot portrait formaat.

Van alle objecten en vlakken worden o.a. de exacte locatie, de zichtafstand, de passagetijd en -snelheid en het formaat vastgelegd alsmede de hoek en afstand tot de weg, aanwezigheid van verlichting en de hoogte ten opzichte van de ondergrond. Op basis van deze data wordt per vlak/object bepaald wat de kans is dat die ook daadwerkelijk is bekeken door een passant. Deze zogeheten zichtbaarheidsscore is dus enerzijds afhankelijk van de genoemde objectvariabelen en anderzijds van de persoonsvariabelen zoals passagesnelheid.

Alle objecten binnen BRO zijn met behulp van GPS-coördinaten geplot op een kaart en in de juiste positie/oriëntatie ten opzichte van de omgeving en vooral de verkeerstromen gezet, inclusief eventuele zicht belemmerende obstructies. Van elk object is dan bekend hoe groot de verkeersstroom is in de buurt van dat object. Dit vormt de basis van het bereik en het aantal contacten, maar er zijn twee belangrijke correcties daarop.

Allereerst wordt vanuit het object een hoek van 60 graden naar links en 60 graden naar rechts bepaald, waarmee de totale zichthoek op 120 graden komt. Alle passanten die binnen bepaalde zichtafstand en binnen deze hoek het object passeren hebben een ‘opportunity to see’ (OTS). De maximale zichtafstand wordt bepaald door breedte en hoogte van het object.

In de tweede correctieslag wordt het aantal contacten met personen met een OTS in het zichtbaarheidsgebied gecorrigeerd (we noemen dat ROTS) voor de waarschijnlijkheid of kans dat ze ook daadwerkelijk gekeken hebben. Deze kans wordt berekend vanuit een model wat is gebaseerd op jaren van visibility-studies, waarin is onderzocht welk deel van de passanten daadwerkelijk heeft gekeken naar een object in allerlei verschillend scenario’s. Dit onderzoek wordt uitgevoerd met behulp van ‘eyetracking’.